"...I gdy już wierzysz, że Twoja perspektywa jest jedyną perspektywą..." *

Perspektywa, początkowo wychowywana pieczołowicie przez rodziców, bo ktoś musiał nadać pierwsze granice, karać, nagradzać, nakazywać, wymagać i wzmacniać. Konieczni byli do tego również inni dorośli np. babcia i dziadek, uelastyczniający granice, pokazujący luki w regułach, w powstawaniu których sami mieli kiedyś znaczny udział.

Początkowo perspektywa jest plastyczna, każdy ważny dorosły (i nie tylko) może odcisnąć w niej swój ślad. Z czasem jednak twardnieje i trwa. Perspektywa szyta jest na miarę swojego właściciela, czasem jest jedna na całe życie i w sumie wystarcza, aby realizować główne role.

Jednak czasem, przychodzi taki moment w życiu, kiedy perspektywa wydaje się być zbyt ciasna. Przepełniony buntem Użytkownik rozbija ją w złości, roztrzaskuje wszystko w pył. Staje potem na dymiących zgliszczach, zasapany, próbuje wyregulować szalejący oddech, zadowolony, że wreszcie zrobi coś po swojemu, że odzyskał kontrolę. Teraz zbuduje swoją perspektywę od nowa, więc zaczyna, powoli, kawałek po kawałku.

Użytkownik może korzystać z nowych umiejętności, z wiedzy pobocznej, z porad i doświadczeń, także innych osób. Mozolnie układa własną perspektywę, ogląda każdą jej część, i wie, że teraz jest tylko jego, że jest ważna, wartościowa, jedyna w swoim rodzaju, bo jego, autorska. I wtedy wie, że stworzył coś niesamowitego, jedynego, właściwego. Czuje się twórcą, jest szczęśliwy i sukcesywnie używa swojej perspektywy. Wraz z upływem czasu nabiera pewności, stawia granice.

Granice są dobre, nadają strukturę, zaspokajają poczucie bezpieczeństwa.

Zbyt sztywne, niestety, przeistaczają się w mury, a te z kolei ograniczają z samej swej definicji.

Najlepszą opcją są elastyczne granice. 

Plastyczne wystarczająco by poznawać, zaakceptować nowe, zasymilować, wprowadzić zmiany. Czasem by przyjąć czyjąś perspektywę bądź zmienić własną, na jakiś czas lub na stałe. 

Sztywne, wtedy gdy trzeba się obronić, pozostać sobą, by utrzymać własną tożsamość.

* Przez podjęciem ostatecznych decyzji skonsultuj się z partnerem/ką, przyjacielem lub terapeutą gdyż konsekwencje zbyt pochopnie/szybko rozbijanej perspektywy, mogą poważnie zagrozić twojemu dobrostanowi i/lub konstrukcji światopoglądowej.